Mijmeringen.....

Vanochtend, 7:49 uur....... Het regent.....
Niet een beetje, nee hard. Op het dak. Ik ben net wakker en lig nog even te soezen. En als t dan regent dan soes je zo lekker, gaan je hersens in een dromerige denkstand. En dan krijg je mijmeringen.

Ik ben vorige week gecatheteriseerd. Een schokkende ervaring, op zijn zachtst gezegd. Het heeft me iets gedaan. Waar maak ik me toch druk om altijd???
t Leven doet wat het doet, je hebt er geen invloed op.
Was mijn vorige blogje nog over afscheid van een forum, nu ben ik alweer helemaal thuis op het nieuwe forum. Met precies die mensen (van het andere forum) die ik nou zo gezellig en leuk vond. Echt een lekker sfeertje is er. Dus maak je druk....
Of Robin. Ik kan het niet (allemaal) meer voor haar doen. Ze moet ondervinden wat ze zelf moet gaan doen. Wat maak ik me druk, ze redt het wel......
Vriendschappen. Iemand die me een beetje laat vallen omdat er een nieuwe liefde zich aandient. Not fair, maar waar maak ik me druk om, genoeg vrienden die dat niet doen.......
Geld. Het is best lastig nu. Ik moet moeite doen om netjes de eindjes aan elkaar te knopen. En dan rijden ze je naar zo'n operatietafel, helemaal in shock van de gebeurtenissen, niemand nog in het ziekenhuis (ze wisten niet eens dat ik gecatheteriseerd werd), helemaal alleen..... wat is geld dan waard? Niks toch? Zij die er wel stonden toen ik de kamer weer afkwam. Dat was belangrijk......
Het leven is eindig. Niemand weet hoe lang het duurt, maar je kunt het zelf zo breed mogelijk maken. Haal eruit wat erin zit. Sikkeneuren over gisteren heeft geen zin. Vandaag is de dag die je moet beleven. Morgen zie je wel weer verder.

En toen was het over

Degenen die mijn schrijfblog volgen zullen het zo'n beetje allemaal wel weten, Scrap Your Memories is opgedoekt. Na een hele periode van misverstanden, roddel en achterklap, negatieve houdingen en non-communicatie was ik ervan overtuigd dat de hechte groep die er ooit was niet meer bestond. Ik wilde heel graag geloven dat dat wel zo was. Ik heb er ook heel veel voor gedaan om dat goed te houden. Op het moment dat ik erachter kwam dat er iemand was die toch wel heel gemeen iemand af aan het zeiken was, alleen maar om haar aanwezigheid op dat forum te ondermijnen, ben ik opgesprongen. Ik spreek zoiets uit. Dat doe je als er iets niet goed gaat, dan laat je weten wat er is en wat dat met je doet. Dan hebben alle anderen de kans eerlijk te reageren. Maar dat ging al niet helemaal goed. Wat er daarna gebeurde was een negativiteitsspiraal van heb ik jou daar. Nu was A. al een hele tijd aan het roepen, ik stop er mee. Het was haar teveel dit forum goed bij te houden. Op een bepaald moment nam ze ook nog eens de (verkeerde in mijn ogen) beslissing om R. eruit te gooien als haar rechterhand. Op basis van haar eigen negatieve gedachten, haar niet communicatie en invloed van anderen heeft ze verkeerde handelingen gedaan waardoor heel veel is kapot gegaan. Moet wel gezegd worden dat haar privéleven nu niet bepaald makkelijk is en dat kleurt vaak de glazen waar je door naar de wereld kijkt. Maar goed......
het is gedaan. SYM-sisters bestaan niet meer. En ondanks dat ik de deur ben uitgelopen en er daarna veel mensen volgden vind ik het toch erg. Ik heb daar altijd even tijd voor nodig. Het is een afscheid. En daar ben ik heel slecht in.
Ik hoop dat er snel een ander forum komt waar ik al die lieve mensen die ik zo graag "sprak" en waar ik me echt bij thuis voelde weer tegenkom. Heb me aangemeld bij een ander forum maar ik zeg eerlijk, ik weet nog niet of ik er wel heenga.... Ik wil mijn eigen groepje terug. Klinkt erg he, niet heel volwassen. Soi, so be it.