En toen was het over

Degenen die mijn schrijfblog volgen zullen het zo'n beetje allemaal wel weten, Scrap Your Memories is opgedoekt. Na een hele periode van misverstanden, roddel en achterklap, negatieve houdingen en non-communicatie was ik ervan overtuigd dat de hechte groep die er ooit was niet meer bestond. Ik wilde heel graag geloven dat dat wel zo was. Ik heb er ook heel veel voor gedaan om dat goed te houden. Op het moment dat ik erachter kwam dat er iemand was die toch wel heel gemeen iemand af aan het zeiken was, alleen maar om haar aanwezigheid op dat forum te ondermijnen, ben ik opgesprongen. Ik spreek zoiets uit. Dat doe je als er iets niet goed gaat, dan laat je weten wat er is en wat dat met je doet. Dan hebben alle anderen de kans eerlijk te reageren. Maar dat ging al niet helemaal goed. Wat er daarna gebeurde was een negativiteitsspiraal van heb ik jou daar. Nu was A. al een hele tijd aan het roepen, ik stop er mee. Het was haar teveel dit forum goed bij te houden. Op een bepaald moment nam ze ook nog eens de (verkeerde in mijn ogen) beslissing om R. eruit te gooien als haar rechterhand. Op basis van haar eigen negatieve gedachten, haar niet communicatie en invloed van anderen heeft ze verkeerde handelingen gedaan waardoor heel veel is kapot gegaan. Moet wel gezegd worden dat haar privéleven nu niet bepaald makkelijk is en dat kleurt vaak de glazen waar je door naar de wereld kijkt. Maar goed......
het is gedaan. SYM-sisters bestaan niet meer. En ondanks dat ik de deur ben uitgelopen en er daarna veel mensen volgden vind ik het toch erg. Ik heb daar altijd even tijd voor nodig. Het is een afscheid. En daar ben ik heel slecht in.
Ik hoop dat er snel een ander forum komt waar ik al die lieve mensen die ik zo graag "sprak" en waar ik me echt bij thuis voelde weer tegenkom. Heb me aangemeld bij een ander forum maar ik zeg eerlijk, ik weet nog niet of ik er wel heenga.... Ik wil mijn eigen groepje terug. Klinkt erg he, niet heel volwassen. Soi, so be it.