Mijn zusje

Mijn zusje.... zij is 6,5 jonger dan ik. Haar vader is de broer van mijn vader (mijn vader overleed toen mijn moeder 7,5 maanden zwanger was van mij). Onze bloedlijn is dus precies hetzelfde, we zijn behalve zusjes ook nichtjes...
Maar naast dat zij mijn zusje is, is zij ook mijn beste vriendin. Zij is de enige van wie ik vind dat zij evenredig is aan mij. En ik bedoel niet in standen of rangen hoor, maar zij is gelijkwaardig aan me OMDAT ze mijn zus is. Dat is niet altijd zo geweest. Er zijn tijden geweest waarin ik vond dat ze niet goed bezig was. Ze was alleenstaande moeder van 2 kinderen en had het echt niet makkelijk. Maar haar vluchtgedrag maakte het er ook niet echt beter op. Je zag haar gewoon dwarrelen, zonder richting en bijna kansloos. Toen vond ze de man waar ze nu mee is. En hij ontvoerde haar uit ons dorp naar de achterhoek, naar een boerderij ver weg van de bewoonde wereld, midden tussen weilanden, weilanden en nog eens weilanden. Waar ze gelukkig was en rustig. En dus een ander mens werd. Een evenwichtig mens, een goede moeder en een hele leuke prettige vrouw. Ik was heel erg blij voor haar. Ben ook heel trots op haar, zoals ze alles op een rijtje heeft tegenwoordig. Heel anders dan nog maar 5 jaar geleden. Omdat ik zoveel van haar houd hou ik ook zoveel van haar kinderen. Alsof ze mijn eigen kindjes zijn. Op die kinderen ben ik supertrots, ze zijn zo leuk en lief en helemaal zichzelf. Ik ben superblij dat de meiden op de boerderij helemaal hun draai hebben gevonden. Nadat hun eigen vader is overleden vorig jaar hebben ze alleen dit nog.
In onze tijden van verdriet en angst hebben mijn zus en ik elkaar altijd onvoorwaardelijk gesteund. We weten dat we elkaar hebben. En daarom mis ik haar soms verschrikkelijk. Dan is een dik uur rijden echt ver weg. Want zomaar binnenlopen bij elkaar voor een kopje koffie en even bijkletsen is er niet meer bij. Oh, en ik weet heus wel dat in deze moderne tijden we altijd contact kunnen hebben via telefoon en internet, maar dat is toch anders hoor. Ik mis mijn zusje hier in ons dorp, dicht bij mij in de buurt. Morgen zie ik haar, ik rij weer naar de achterhoek. Voor de verjaardag van haar lieffie. Dat is zo fijn, maar toch anders. Ik zit nog wel eens aan de eethoek en wens haar op de stoel naast me. Dat snelle kopje koffie nadat de kinderen op school zijn gebracht...
Lieve Suus, ik hou van jou en ben trots op mijn kleine zusje! Dikke kus, je zus

April

I’ve been loving you
Without you even knowing
I’ll never forget those days

Three days in a row
You were mine alone
And I haven’t seen you since that day
I’m sorry baby

Baby boy when I saw you the first time
I knew right away that you and I
Were connected in a way
I believed that there was way something more
That I could ever express in my own words
I just knew at the time
I belonged to you but it all felt so wrong
To do the things that my heart gave in
Baby I’m telling you

I’ve been loving you
Without you even knowing
I’ll never forget those days

Three days in a row
You were mine alone
And I haven’t seen you since that day
I’m sorry babe

With loads on our minds
A few goodbyes
We could never have given it a real try
But you were in my head always
And at this point of my life I just know
That if you let me back in
I won’t let go of you and me spending our lives
I just know it’s a matter of time
Before it all falls back into place
Baby believe me

I’ve been loving you
Without you even knowing
I’ll never forget those days
Three days in a row
You were mine alone
And I haven’t seen you since that day

I walk the line and for you I will shine
Just be prepared for a hell of a ride
Don’t ever doubt ‘bout the way I feel
For heaven sake boy I’m beggin’ you
I’ve been loving you
Without you even knowing
I’ll never forget those days

Three days in a row
You were mine alone
And I haven’t seen you since that day

Oud

Ik ben oud...
Vandaag werd dat maar weer eens flink onderstreept. En wel door een paar piepjonge intercedentjes. Ik heb mezelf vanmorgen flink opgepept, lipjes getuit en borstjes vooruit, hup naar die uitzendbureaus. Net doen alsof je iets heel bijzonders in de aanbieding hebt, heel zekere uitstraling en vooral geen negatieve eigenschappen ("natuurlijk heb ik een valkuil, maar ik heb inmiddels wel geleerd die te omzeilen") kuch kuch. En dan kijkt dat jonge, mooie, slanke, aardige meisje op je c.v. en vraagt: "wat is Van Binsbergen?". Ze is dus ZO jong dat ze niet eens meer weet dat er vroeger 2 belangrijke secretaresse-opleidingen in Nijmegen zaten, te weten Schoevers en Van Binsbergen. Ik heb die opleiding gedaan. Met bloed, zweet en tranen. En zij weet niet eens van het bestaan ervan!!!!!!!! Ik heb er mijn Gouden Type-diploma gehaald, godherechristus nog eens aan toe! Zo oud ben ik dus. Oh ja, bij 1 van die uitzendorganisaties zegt het meisje zelfs tegen me "het zal moeilijk worden met uw leeftijd en ervaring". Ik heb haar lachend aangekeken en gezegd "ja met jouw leeftijd kun je absoluut die ervaring niet hebben, nee". Ze snapte me niet eens....
Geeft allemaal niet. Koppie omhoog en weer verder. Morgen nog een intake en volgende week nog twee. Ergens gaat er vast wel een deurtje voor me open. Misschien is het een hele oude krakende deur. Ook goed. Vaak zijn dat de mooiste en uit het goede hout gesneden...

Liedjes

Ik ben zeer gevoelig voor de teksten van liedjes. Soms hoor ik een tekst en dan word ik er zo door gegrepen dat ik er werkelijk emotioneel van word. Bloed, zweet en tranen (in de uitvoering van Acda en de Munnk met Carel Kraayenhof) bijvoorbeeld, is helemaal op mijn lijf geschreven. Het begint al goed met de zin "ik heb het goed gedaan, maar ook zo fout gedaan". En dat is ontzettend waar. Ik heb het goed gedaan dat weet ik, maar ik heb bepaalde dingen ook zo fout gedaan. Kon ik de tijd terugdraaien dan deed ik het. Mocht ik de mogelijkheid krijgen dan zou ik echt andere keuzes maken. Maar ik ben ook trots op bepaalde dingen die ik bereikt heb, ondanks die verkeerde keuzes. Toen ik veel jonger was, was ik denk ik, een moeilijk bereikbaar kind voor mijn moeder. Mijn moeder daarentegen was ook een erg sterk en dominante persoon. Dat botste. Daardoor heb ik volgens mij met bepaalde keuzes mijn mama wel erg pijn gedaan. En daarmee heb ik mezelf pijn gedaan. Nu voel ik vaak de spijt dat ik sommige dingen niet anders heb gedaan. Daarentegen zijn de volwassen jaren, en dan vooral de laatste 10 samen met haar, weer heel bijzonder geweest en heb ik denk ik wel goed gemaakt wat ik ooit fout deed. Dat hoop ik tenminste.
Er zijn nog meer liedjes die me heel veel doen hoor. Het gaat ook vaak samen met een bepaalde tijd. In de periode van een bepaalde persoon die vaak tegen me scheen te liegen, draaide ik Andrea Berg heel vaak met "Du hast mich 1000 mal belogen". En in onze break-up heel vaak Jannes met "Ga maar weg".
Ooit, na mijn scheiding met de vader van Robin, draaide ik weer heel vaak "I will survive". En ga zo maar door. Het lijkt ook altijd als er iets gebeurd, dat daar een liedje bij is. Zo was op een cruciaal moment van mijn leven ook daar ineens het nummer van Martina McBride "In my daughters eyes". De eerste keer dat ik het hoorde kon je me echt opvegen hoor, één groot tranendal.
Er is een nummer van Christina Aguilera dat "Hurt" heet. Dat zingt ze voor haar vader, maar voor mij is het zo verschrikkelijk passend naar mijn mama.
Op de crematie van mijn moeder heb ik gekozen voor het nummer van Andrea Berg "Und wenn ich gehe". Toevallig had ik het een paar weken daarvoor ontdekt. Maar of dat nou echt toeval was.....
Ik laat jullie achter met de links naar een paar van die liedjes. Luister ernaar als je zin hebt, met je ogen dicht. Misschien hoor je wat ik ook hoor. Mocht je een bb willen achterlaten, dan hoor ik graag wat jullie lijfnummers zijn!

Vorig leven

Zou het echt bestaan dat je een vorig leven hebt gekend? En wat zou ik dan geweest zijn? Ik denk cowboy. Of girl, whatever. Ik heb een voorliefde voor country&western muziek, ik val helemaal voor het type cowboy (hé ik zeg niet dat dat goed is he) en ik heb een droom van hoe mijn huis eruit zou moeten zien als ik geld in overvloed had. Dat werd dan een loghome.

Het vreemde is, niemand in mijn familie heeft dit. Ik ben de enige. Waar die smaak van muziek vandaan komt, is iedereen een raadsel. En ik ben ook echt de enige die uberhaupt weet wat een loghome is. Dus heb ik mij bedacht dat ik vast en zeker in het wilde westen opgegroeid moet zijn. Ik denk dat ik hartstikke goed kon paardrijden, daar komt mijn liefde voor paardenkrachten vandaan! Ik ben een hoofddekselfreak, heb vaak een petje, hoedje, mutsje op. Dat moet die cowboyhoed geweest zijn!! En dan mijn rechtvaardigheidsgevoel, ik ben daar erg strijdvaardig in. Dus misschien was ik zelfs wel sherrif van een slapend stadje. En o.m.g. wat kan ik genieten bij het zien van de film Tombstone, in de uitvoering met Kurt Russel, Val Kilmer en Sam Elliot. Geweldig. "I'm your huckleberry" yeehaa.

Ik zal het nooit weten. Je kunt niet terug in de tijd. Ik ga dus lekker door met mijn muziekjes draaien, ik blijf vallen voor het cowboy-type en ik hoop ooit nog eens zo'n mooi houten hutje op de hei te bezitten. Op die manier is het geen verleden maar toekomst. Hopen en dromen moet je blijven doen, om te weten dat er nog tijd vooruit is. Iemand zei gisteren tegen mij: "leef zo breed mogelijk, de lengte staat namelijk niet vast". En dat vond ik wel zo mooi. Ga ik ook doen ook!