ik huil nog steeds. Nu weer wat vaker dan eerst. In deze maand mis ik mijn mama verschrikkelijk. Ik mis samen kerstmarktjes afstruinen, samen de kerstvoorbereidingen, plannen wie wat maakt en het kerstspel bedenken. Samen daar zijn en genieten van elkaar...
Opnieuw realiseer ik me ook dat met het wegvallen van mama ik gewoon geen thuis meer heb en hoe belangrijk dat is om je basis te voelen. Je hele wezen moet opnieuw gedefinieerd worden als die basis weg is.
Ik huil nog steeds... ik mis haar zo....
3 opmerkingen:
Nicky je hebt helemaal gelijk, in de decembermaand is het nog veel zwaarder dan in de nadere maanden. Gisteren is het alweer twee jaar geleden dat mijn moeder werd gecremeerd. Mijn moeder genoot ook altijd zo van Sinterklaas met haar kleinkinderen (waar ze bezeten van was) en dat feest vieren zonder haar en de kadoos kopen is zo zwaaaaaaaaar. Ik hoor net (vijf minuten terug) dat ik zelf oma word en wat zou ik dat graag met haar delen. Ik kan gelukkig nog wel thuis komen omdat mijn vader gelukkig nog leeft, ook die moet jij heel lang missen (ook al heb je hem nog nooit ontmoet). Ook iets dat je niet heb gehad kan je missen!!! Sterkte meid, en je bent niet alleen met je gevoelens
Juist in deze tijd van het jaar komt het gemis meer naar voren... Ik wou dat ik iets voor je kon doen, maar dat kan niet...
Liefs,
Daniëlle
Lieve Nicky, ik kan niet anders zeggen dat je weer zó juist de woorden gebruikt. deze maand is zo alleen, je kan iedereen om je heen hebben maar degene die er niet is...dat gevoel is zoveel sterker.
Een reactie posten