Welkom!

Dit is mijn eerste "column" op mijn schrijfblog. Erg leuk dat je even langs bent gekomen om te lezen wat ik nou weer allemaal bedenk. Want dat is het eigenlijk. Ik bedenk heel veel, vooral 's nachts en 's morgens vroeg. De dingen die ik niet moet vergeten trekken aan mijn brein voorbij, maar dan wel in een overtrokken stadium. Schijnbaar is het brein zo ingesteld dat 's nachts alles erger lijkt. Groter, meer, verschrikkelijker enz... En 's morgens moeten al die emoties en commoties eruit bij mij. Dus wil ik schrijven. En daar ga ik dit blog voor gebruiken. Ik vind het wel interessant om te gaan ontdekken of mensen het willen lezen, of ik dan ook nog mijn dagboek bij blijf houden (wat haast niet anders kan, er zijn een heleboel hersenspinsels die ik écht geheim wil houden) en of er een verandering plaatsvindt. Dat is één van mijn dromen, mijn doelen. Schrijven en iets veranderen. Bij mensen, bij de lezer(es). Al is het maar een kijkwijze. Dat heb ik zelf, als ik mijn schrijvers lees, namelijk al een aantal keren ondervonden. En dan stond ik, toen ik het erkende, versteld van de kracht van het woord. Power to the word!

Volgers van mijn scrapblog zullen ook meteen zien dat ik hier wel met hoofdletters schrijf. Laat ik dan ook maar bij mezelf de puntjes op de i zetten. Want dat doe ik altijd bij anderen: ik verbeter ze in hun grammatica. Heel ernstig, want het is overmatig irritant. Mensen worden niet graag verbeterd en al helemaal niet in hun uitspraak. Maar ik vind het irritant als iemand "meer als hem" (zooooo fout) zegt in plaats van "meer dan hij" (wat wel goed is). Ik heb het al een heel eind afgeleerd en laat mensen nu maar lekker fout babbelen, maar soms komt die taaldraak in mij naar boven en kan ik het niet laten. Oh, ook ik maak fouten. Hoe meer moe ik word, hoe meer fouten ik ga maken. En soms ben ik zo snel aan het typen dat ik pas na een dag teruglezen de fouten eruit haal. Dus ik ben ook niet foutloos. Gelukkig maar, zit je toch een column van een gewoon mens te lezen.... Fijne dag!