Soms voel ik jaloezie. Het is een emotie waar ik weinig mee kan. Ten eerste is het niet gestoeld op iets wezenlijks en kan mijn redelijk ontwikkeld brein best wel bedenken dat het niet nodig is. Ten tweede schaam ik me er voor.
Ik ben bijna niet jaloers op materiële zaken. Mensen kunnen nog zoveel kunnen kopen, hebben en doen, ik gun het ze allemaal van harte. Ik roep als eerste dat ik het hartstikke mooi vind wat ze nou weer gekocht hebben. Ik vind het altijd prachtig als mijn vriendinnetjes mooie kleren, schoenen, tassen of sieraden erbij hebben. Ja kijk, je moet me niet mijn lang gekoesterde wens (het Breilhorloge) ineens onder mijn neus duwen, maar dan om een andere pols. Dan wil ik wel even slikken ja. Maar voor de rest.... boeien! Ook bij sport of spel kan ik nooit enige vorm van jaloezie voelen. Als de ander het goed doet, juich ik om het hardst. Ik vind dat leuk als het lukt, bij mij of een ander, dat is mij om het even.
Maar waar ik wel jaloers op kan zijn, zijn emotionele zaken. Ik kan helemaal week worden als ik een moeder en dochter samen scrap-inkopen zie doen. Of een gezin met 5 kinderen in een pretpark. Of een vrouw die kan eten wat ze wil zonder dik te worden. Of iemand die helemaal geen last heeft van een ziekte die er eeuwig zal zijn. Dan ben ik echt jaloers. Ik wil dat dan ook. Maar zal het nooit kunnen hebben. Echt nooit. Mijn mama is al overleden, na mijn dochter zou ik nooit meer zwanger kunnen worden, ik hoef maar friet te ruiken en er is al een pondje bij en mijn schildklier zal nooit meer gaan werken. Maar ik ben ook jaloers op de mensen die in al deze zaken (en meer) berusting hebben kunnen vinden. Hoe doen ze dat toch? Hoe hard ik het ook probeer, hoe veel ik mezelf ook aanpraat, die stomme achterlijke gevoelens van jaloezie blijven....
5 opmerkingen:
Het gras zal altijd groener zijn aan de ander kant van de heuvels. Dat was het eerste wat er in mij opkwam toen ik dit las.
Ook ik kan heel veel dingen noemen die ik wel zou willen hebben en dat zijn dan vooral karakter-eigenschappen. ( ik zou meer willen durven, brutaler willen zijn )
Maar ik denk dat ik jouw gevoel wel een beetje ken omdat het bij ons 4 jaar heeft geduurd voordat ik zwanger raakte. In die tijd kon ik babies van anderen bijna niet verdragen. Jemig wat was ik jaloers !! Totdat ik tegen mezelf zei: "zonder kinderen kan ik ook best gelukkig worden" en dat gaf rust. Ik moest wel eerst op zo'n punt komen natuurlijk want dat gaat niet op commando. Het verassende was dat ik toen zomaar zwanger was. Zonder ziekenhuisgedoe wat we al hadden gehad.
Je moeder krijg je nooit meer terug dus dat is dan weer een vergelijk van niks maar iedereen krijgt zijn portie ellende wel. De één wat meer dan de ander maar dat wordt in het leven hierna rechtgezet denk ik maar.
En tsjonge Nicky, eigenlijk heb je heel veel (mijn beeld dan) Je hebt veel goeie vrienden, je hebt een goeie baan, Je hebt een huis en je bent helemaal onafhankelijk maar een mens wil graag dat ene wat een ander heeft maar, een ander wil misschien iets wat jij hebt.
Bla bla bla.
Ik vind je erg openhartig. Het is bij jouw geen schone schijn en dat is iets waar ik heel veel bewondering voor heb.
Liefs,
Frida
Ook dit "jaloerse" gevoel is een ieder wel bekent denk ik hoor Nicky. En dan vooral op momenten dat jezelf niet zo lekker in je vel zit. Ik heb het zelf ook hoor, idd het overlijden van mijn moeder, net als die van jou véél te jong en na een s..t ziektebed, het alsmaar aankomen terwijl ik echt niet veel eet en snoep. Maar door de schildkliermedicatie zou het echt niet helpen welk dieet ik ook volg. Maar op de momenten dat ik zéér sterk in mijn schoentjes sta kan ik de hele wereld aan hoor. Ben ik best tevreden met mijn uiterlijk, zonder rimpels (natuurlijk met dank aan het overgewicht) en altijd jonger geschat worden dan mijn werkelijke leeftijd. Ben ik blij dat er nu een relatie is met wederzijds respect en drie heerlijke kinderen.
Het is wat Frida zegt hoor: het gras enz. enz. Dan zijn dus de momenten van berusting en ik denk dat ook die bekend zijn bij een ieder.
Hopelijk gaan de momenten van berusting ook voor jou de overhand krijgen.
dikke knuffel
Ten eerste mijn oprechte excuses dat ik nu pas reageer, ik heb dit bericht wel een paar keer doogelezen. De eerste keer in bed, laptop op schoot, maar ik dacht ik reageer nu niet, want mijn ogen lagen zowat op het toetsenbord!
Je verhaal komt mij bekend voor. Materiele zaken doen mij niet zoveel, geld maakt het leven makkelijker niet altijd leuker. oe leuk je leven is, is ook te danken aan je eigen manier van leven. De emotionele jaloezie ken ik zeker. Alle kinderen werden uitgezwaaid op Schiphol op weg naar Canada een groot toernooi, Olymische jeugdspelen, maar bij mij geen moeder, en dan kunnen allebei je zussen er zijn, het weegt niet op tegen mijn moeder die er niet was. Als ik in een dropje loop en er staan van die lieve bankjes voor de huizen en er zit een ouder echtpaar, grijs, krom etc. Dan denk ik, zo zie ik mijn vader en moeder nooit, en dat zal ook niet gebeuren. Maar ik ben dan weer een persoon die alles uit het leven wil halen, en dan ook echt alles, en zo zien mensen mij ook, en hier een geheim.....mijn masker is plezier en genieten maar daarachter zitten heel wat tranen.
Dat alles eruit alen dat probeer ik zeker, maar er zijn weinig mensen die mij zonder masker zien.
Een eerlijke en oprechte reactie op je verhaal vandaar dat ik niet eerder reageerde.....
Ik heb nu ook flink overgewicht door de medicijnen, en het gaat beter, helemaal nu ik weer zwem, maar het zal waarschijnlijk niet meer worden zoals het was, en daar ben ik weer het tegonovergestelde in. Ik ben wie ik ben met 20 kilo meer of minder, bevalt het je niet dan kijk je maar de andere kant op, maar in jouw geval ligt dit anders dat besef ik.
Ik denk aan je, maar dat weet je:)
liefs Doortje
En eerlijker kan ik echt niet zijn!
Je hebt gelijk; ik herken een groot aantal situaties die je beschrijft.
Maarrrrr; die altijd-kunnen-eten-slanke dennen hebben ook hun ellende, ze stinken vast uit hun mond, hahahaha, of hebben een karakter om op te schieten of zijn niet gezellig (sorry lieve slanke-dennen dat ik zo generaliseer), en heus; worden vanzelf dik en lelijk!Wat ik probeer te zeggen; iedereen heeft zijn eigen ellende. En dat zien wij natuurlijk niet, want wij zijn jaloers op die dingen die wij wél zien.
Jij bent rijk; met jezelf. Je denkt na over jezelf, begrijpt jezelf, geeft jezelf ruimte voor ongewenste gevoelens en deelt dat met anderen. Besef je wel wat een groot goed dat is? Ik kom talloze mensen tegen die dat vermogen niet hebben en daardoor geen gelukkig leven hebben, want die zijn niet senang met zichzelf, zonder dat ze dat weten.
En van al die ellende die je meemaakt, ben je gegroeid. Een harde leerschool, maar het zijn je bouwsteentjes die je maken tot wat en wie je bent.
Dus wees maar lekker happy met jezelf en gun jezelf die momenten van jaloezie en verdriet. Dat hoort er ook bij. Net als dat je geniet als je 's nachts op je rose pantoffeltjes naar je vriendin fietst om Mojito's te gaan proeven...:-)
Liefs,
Jolanda
Laat me raden.....:Breil Milano Automatic Chrono Bw0487??? Ik draag o.a. een Breil. Het type is vrij exclusief en niet meer leverbaar. Je hebt een goede smaak Nicky. Als we gaan trouwen dan kopen we een Duo Breil i.p.v. ringen. Goed plan?
Een reactie posten