Bij de beesten af

Ik hou van dieren. Alle dieren wilde ik zeggen, maar dat is niet waar. Ik griezel van spinnen en andere kruipende dikke zwarte dingen. Ik weet het, ze zijn ongevaarlijk voor ons (tenminste de meesten dan), maar ik moet ze niet. Hoe meer ik er dood kan maken hoe beter. En vooral diegenen die in mijn huis denken te kunnen verblijven.
Maar meestal is het zo dat als mensen van honden houden, ze geen kattenmensen zijn of andersom. Ik heb dat niet. Ze zijn me even lief. Maar ik vind konijnen en hamsters en cavia's en andere huisdieren ook leuk. Papegaaien en andere vogels, ook leuk. Slangen, ook leuk (neem ze alleen never nooit niet zelf in huis. Zou wel weer goed zijn tegen spinnen en muizen). Maar muizen in huis vind ik niet eng of erg, alleen de troep en de vernielingen zijn niet zo geweldig. Dus liever niet.
Maar goed, wat ik eigenlijk wilde zeggen was, ik had dus eerst twee honden die me heel lief waren, Boy en Biko. Boy had ik al tijdens mijn echtscheiding en die is met mij door diepe dalen gegaan. Hij was me daardoor erg lief, hij was mijn vriend. Hij is al een tijdje dood maar ik mis m nog steeds. Biko was me ook heel lief maar op een andere manier. Die had humor. En das eigenlijk raar voor een hond. Maar hij maakte me echt aan het lachen met zijn acties. Hij zag er supergevaarlijk uit en was eigenlijk een angsthaas. Als je heel hard boe riep, sprong ie van angst in zijn bench. En hij was scheel en had een roze neus. Dat maakte m lelijk. Maar ik hou van lelijke dieren, zo lelijk dat ze er knap van worden. Net als Shit, mijn perzische kater. Die is echt lelijk met die platte kop en schele ogen. Die heeft ook humor, net als Biko. Eigenlijk doet ie me telkens aan Biko denken, net zo scheel, net zo gek, net zo lief en aanhankelijk. En ik zou niet zonder hem kunnen meer, ik ben heel erg aan hem gehecht.
Das liefde voor dieren hoor. Maar het gekke is, als er varkens of koeien staan die voor mijn vlees op het bord dienen, dan vind ik dat goed. Ik vind dat dat altijd al zo geweest is, zo zit onze 'circle of life' nou eenmaal in elkaar. Wij eten vlees. Punt. En daar zijn runderen en varkens voor nodig. Of kangaroes, of buffels, of whatever. Bij mijn zusje op de boerderij zie ik die dieren niet als 'lief'. Heel makkelijk, dat is mijn eten. Mijn zusje en de kinderen waren helemaal boos dat die trailer met varkens die nacht (het was erg koud) buiten bleef staan tot ie om vier uur werd opgehaald de volgende ochtend. Er zaten nl varkens in die naar de slacht gingen. Ja hallo, wil je dan dat ze hun laatste nacht met veel moeite uit die vrachtwagen, in de schuur, lekker op een bedje van beton en dan weer hup die wagen in gaan zodat ze het beter hebben? Wat een flauwekul. Ze worden toch geslacht! En das mooi, want ik hou nogal van een lapje spek op de bbq. En dat haasje, heerlijk met de pasen. Of die ham met asperges, zalig toch? Biefstukje nu en dan met meegebakken champignons.... maak me gek!
Zie je, jullie eten dat ook. Vegetariers daargelaten. En dus zal het echt geslacht moeten worden. Dat vlees. Die dieren.
Behalve mijn Shitje dan.