Er is een liedje van Miley Cyrus dat heet The Climb. Het is de laatste tijd zo'n beetje mijn dagelijkse kost geworden. De tekst is nogal passend bij dit moment van mijn leven. De strekking van de tekst komt neer op: het gaat er niet om wat er aan de andere kant van de heuvel is, maar om hoe je er bent gekomen. Nu lijkt mijn leven al zo'n twee jaar een klim tegen een gladde heuvel en dus begin ik aardig moe te worden van het positivisme dat -zo lijkt wel- bijna verplicht wordt. Als ik een keer wil schreeuwen dat het allemaal gewoon klote is, probeert iedereen mij ervan te overtuigen dat er echt betere tijden komen. Dat het allemaal een doel dient. Yeah, right. De laatste maanden heb ik steeds vaker het gevoel dat dat doel me gestolen kan worden. Ik wil gewoon rust, weer heel even een klein kriebeltje van geluk in mijn hart voelen, weer even voelen dat het me meezit. Dit is er niet elke dag hoor, maar het lijkt wel steeds vaker terug te komen. Soms kijk ik om me heen en heb ik het gevoel dat de hele wereld gek is, behalve ik... met als toevoeging dat ik dan meteen realiseer dat iedereen zichzelf normaal zal vinden en mij behoorlijk gek.
Ik ben sterk, open, vrolijk en positief ingesteld. Maar ook ik kan zwak, teruggetrokken, depressief en negatief zijn. Geloof me. En dat moet denk ik ook wel, wil je de positieve energie weer kunnen voelen. En dit nummer van de dochter Billy Ray (ja, die vent met voorheen die stomme mat in zijn nek) geeft me soms die positieve energie. Lekker hard op de radio en meebleren. Doet het echt lekker!
I can almost see it
That dream I am dreaming
But there's a voice inside my head saying
"You'll never reach it"
Every step I'm taking
Every move I make feels
Lost with no direction
My faith is shaking
But I gotta keep trying
Gotta keep my head held high
There's always gonna be another mountain
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be a uphill battle
Sometimes I'm gonna have to lose
Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's the climb
The struggles I'm facing
The chances I'm taking
Sometimes might knock me down
But no, I'm not breaking
I may not know it
But these are the moments that
I'm gonna remember most, yeah
Just gotta keep going
And I, I got to be strong
Just keep pushing on
'Cause there's always gonna be another mountain
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be a uphill battle
Sometimes I'm gonna have to lose
Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's the climb, yeah!
There's always gonna be another mountain
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be an uphill battle
Somebody's gonna have to lose
Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's the climb, yeah!
Keep on moving, keep climbing
Keep the faith, baby
It's all about, it's all about the climb
Keep the faith, keep your faith, whoa
3 opmerkingen:
Nicky hoe komt het dat je toch altijd zo met je woorden dicht bij mijn gevoelens zit. In deze wereld wordt er gewoon van je verwacht dat je positief bent en sterk. ALs mensen vragen hoe is het met je wilen ze alleen horen:goed, lekker enz. en echt niet het gaat niet lekker of ik voel me zwaar kl..... Joh dat horen ze niet eens en gaan dan weer over tot de orde van de dag. Maar van mij mag je schreeuwen en huilen, ik zeg het hier ook vaak genoeg het leven is soms zwaar k.t
knuffel voor jou
Je bent allesbehalve gek je bent mens, iemand met gevoel. Een mens hoort te kunnen en vooral mogen schreeuwen, van geluk maar ook zeker van verdriet. Het uiten van onvrede en onmacht door middel van jouw eigen manier, schreeuwen, huilen of wat dan ook is zoveel belangrijker dan maar zeggen het gaat goed, ja lekker en met jou? Geluk is een gevoel dat van binnen zit waar je van gaat stralen, onvrede en onmacht ook, maar je wordt geacht deze niet te tonen aan de buitenwereld, is de vraag hoe gaat het met je wel oprecht, als er niemand luisterd als het niet goed gaat? Als iemand wil luisteren op de momenten dat jij wilt huilen, schreeuwen of wat dan ook, ja dan is die vraag oprecht en komt deze vraag uit een goed hart, anders .......de rest kan je zelf invullen. Als er een bos knuffels bestond liet ik die vandaag nog bezorgen. Je hebt donkere tunnels waar geen eind aan lijkt te komen. Die niet gemaakt zijn om je te brengen naar de overkant dan moet je terug en weer van voor af aan beginnen.
Liefs
ik kan allen maar zeggen dat ik heeeeeeeeel erg veel bewondering voor je heb! ik lees al een tijdje je blog en wat jij allemaal hebt meegemaakt.......
dus ik sluit me bij dora aan ook van mij een hele bos knuffels
Een reactie posten